Saturday, July 26, 2003

پێوستیم به سه‌رنجه
 
زۆر به‌رامبه‌رم هات و چوو. سه‌یرم نه‌‌كرد، ده‌هات و به‌رامبه‌رم كه‌مێك خۆی باده‌داو جاربه‌جاریش چه‌پ و ڕاستی به قنی ده‌كردو ده‌یله‌رانده‌وه. گرنگیم پێنه‌دا. هات له‌په‌نامه‌وه دانیشت و كه‌وتینه ده‌مه‌ته‌قێ، ده‌رباره‌ی هیج و هه‌مووشتێك. ووتی: با بچینه ده‌ره‌وه. باش بوو باسی ده‌ره‌وه‌ی كرد، چونكه بێتام گه‌رم بوو و دووكه‌ڵی جگه‌ره‌كێشان خنكێنه‌ربوو.
 به‌ناو گه‌ڵا شێدره‌كاندا، نمه نمه، كه‌وتینه هه‌نگاونان به‌ره‌و قه‌راخ ئاو. ده‌ستی گرتم، ناڵێم حه‌زمنه‌كرد، به‌ڵام ئه‌گه‌ر حه‌زیشم نه‌كردایه، له‌ڕووی خۆڕه‌وشتی جوانه‌وه، ره‌تم نه‌ده‌كرده‌وه. زۆری پێنه‌چوو تا پێشی پێگرتم و كه‌وته باوه‌شم. گوومان لێكراوه ئه‌گه‌ر بڵێم، زۆرجار تووشی باری وا هاتووم؟ نازانم. ماچه‌كان درێژخایه‌ن نه‌بوون و كشایه‌وه دواوه، ووتی: مێردم هه‌یه. چـــــــــی؟ ووتی: مێردم هه‌یه، هه‌رئه‌وه‌نده‌م ویست بزانم هێشتا كوڕ ته‌ماحم تێده‌كه‌ن یان نا.