Wednesday, December 03, 2003

نایه‌ته‌وه بیرم له‌ كه‌یه‌كه‌وه ده‌ستم پێكردووه به‌ڵام هه‌ستده‌كه‌م زۆر ده‌مێكه، له‌وانه‌شه تا ده‌گه‌مه جێ نه‌زانم له كێوه هاتووم و زۆر دره‌نگ دابێت. ده‌ترسم ئه‌و كات هه‌مووتان ڕۆیشتبن. ده‌زانم به ده‌ستی به‌تاڵ نه‌كه‌وتوومه ڕێ، دوو ده‌سته بیجامه‌ی خه‌ت‌خه‌ت و فڵچه‌ی ددان و قالبه سابوونێكیشم له‌گه‌ڵ خۆم هێنابوو، ده‌مگووت دنیایه ئه‌گه‌ر له شوێنێ مامه‌وه با په‌كم نه‌كه‌وێ.
ماندووم و زۆرم تینووه، چوزانم ده‌چمه شوێنێكی وا بێ ئاو و ئاوه‌دانی. له‌خۆم پرسیارده‌كه‌م باشه بۆ ئه‌م ڕێگایه؟ بۆ ئه‌م شوێنه؟ ده‌زانم ئێمه‌ی مرۆڤ له هیچ شوێنێ ئارام ناگرین به‌ڵام خۆ هه‌زار رێگای تر هه‌بوون. دیاره منیش نانی شوانم خواردبوو. دووباره بیرده‌كه‌مه‌وه بگه‌ڕێمه‌وه، به‌ڵام ده‌ترسم ڕێگا بزركه‌م یا هه‌ر پێی نه‌زانمه‌وه. تاوێك داده‌نیشم بزانم كه‌سی تری سه‌رلێشێواوی وه‌ك من به‌م ڕێگایه‌دا ناڕوات. جا گریمان یه‌كێكم لێ په‌یدا بوو، خۆ ئه‌م ڕێگای دیاره و له‌وانه‌یه هێشتا ماندوونه‌بووبێت.
تاوێكی تریش ده‌كه‌ومه‌وه سه‌رسوڕمان.